Forum Chrześcijańskie

Piotr_ · Gość

Historia (PDF)

(Strona 1 - tytułowa)

HISTORIA POLSKI
PRADZIEJE

OD LECHA I CZECHA, POTOMKÓW NOEGO

***

(Strona 2)

WSTĘP

Epoka Internetu umożliwiła powszechny dostęp do wielu pradawnych kronik.
Warto przestudiować ich oryginalny zapis, ale potrzeba też tworzyć opracowania uporządkowane, przystępnie prezentujace historię naszych pradziejów.

Niniejszy tekst, jest skromną próbą streszczenia treści kilku źródeł. Opracowany jest tak, aby zrozumiany był "początkującym".

Najważniejszym źródłem są Roczniki Jana Długosza, wydane w ostatnich latach przez PWN. Jan Długosz korzystał z pism wielu starszych od siebie kronikarzy.

Kronika Dzierzwy to dzieło franciszkanina związanego z dworem Władysława Łokietka.

Przed dwoma wiekami znaleziono kronikę Prokosza, pierwszego Arcybiskupa Krakowskiego, piszącego w czasach Mieszka I. Jej autentyczność wzbudza kontrowersje, z drugiej strony opowiada ona dzieje, o których nie dowiemy się z innych źródeł.

Bardziej dociekliwym polecić można wiele innych kronik wymienionych w Wikipedii
w kategoriach: Średniowieczne kroniki i Polskie średniowieczne kroniki. Dostepne są głównie w serwisie books . google . com

W niniejszym tekście wielokrotnie użyte zostały słowa "Rok Świata". Tak określa się rok liczony od stworzenia świata. Historyczne wydarzenie jakim było stworzenie Adama i Ewy miało zatem miejsce w pierwszym Roku Świata. Po łacinie Anno Mundi, w skrócie A. M.

Śledząc tekst Ksiegi Rodzaju dowiemy się, ile lat miał Adam, gdy urodził mu się syn Set. Potem dowiadujemy się ile lat mieli kolejni potomkowie Adama, gdy rodzili się kolejni patriarchowie ludzkości. Stąd też wiemy, w którym Roku Świata urodził się Abraham.

Tę biblijną chronologię wielokrotnie usiłowano połączyć z chronologią znaną z historii powszechnej. Irlandzki prymas James Ussher twierdził, że świat został stworzony w 4004 roku przed Chrystusem. Datowanie Narodzenia Chrystusa na około 4000 Rok Świata wyjaśnia najwięcej.

Pochodzenie Lecha, Czecha i Rusa od potomków Noego również wiele wyjaśnia.
Takie prawdy historyczne bywają niepopularne w pewnych środowiskach.
Przez lata były przemilczane, ubrane w formę legend, opowiadanych głównie dzieciom.

Troska o prawdy chrześcijańskie zobowiązuje nas do odtworzenia
i przekazania nastepnym pokoleniom całej, prawdziwej historii naszego narodu.

Pierwsi, starożytni Polacy rozmnażali się stopniowo, przez wiele wieków. Stopniowo zajmowali coraz większe obszary polskich ziem.

Z początku byli poganami, lecz Bóg troszczył się, aby górowała prawość,
torująca drogę przyszłej łasce narodowego Chrztu.

***

(Strona 3)

Rozdział I
Potomkowie Noego

Historia przodków narodu polskiego ma swoje korzenie w rodowodach potomków Noego.

W 1057 Roku Świata urodził się Noe.

W 1557 Roku Świata urodzili się synowie Noego: Sem, Cham i Jafet.

W 1657 Roku Świata Bóg zesłał na ziemię potop, a wcześniej kazał Noemu zbudować arkę, aby uratować jego rodzinę.

Po potopie Arka osiadła na górze Ararat. Góra ta znajduje się na terytorium obecnej Turcji, 32 km od granicy z Armenią i 16 km od granicy z Iranem. (źródło: Wikipedia)

Potem Noe przeklął Chama z powodu jego występku; Sem zaś i Jafet otrzymali od ojca błogosławieństwo.

Wizjonerka Anna Katarzyna Emmerich pisała, że dzieci Noego bardzo rozmnożyły. Najzdolniejsze i najdumniejsze z nich połaczyły się, aby zbudować dzieło wielkie i trwałe, aby je na wieczne czasy podziwiać, a ich twórców wychwalać. Budowę wieży zamyślili sobie synowie Chama. Synowie Sema byli nieliczni i nie chcieli w budowie uczestniczyć.

Bóg, któremu nie poświęcali uwagi, pomieszał im języki. Ksiega Rodzaju mówi, że ludzkość podzieliła się za czasów Ebera, jednego z potomków Sema, który urodził się w 1723 Roku Świata.

Ten Eber (lub Heber) otrzymał od Boga święty, czysty język - hebrajski czyli chaldejski. Eber został zachowany od zepsucia, a jego potomkiem był Abraham. (A. K. Emmerich)

***

(Strona 4)

Rozdział II
Potomkowie Jafeta

Jafet był synem Noego. "Synowie Jafeta: Gomer, Magog, Madaj, Jawan, Tubal, Meszek i Tiras." (Rdz 10,2)

Polscy Kronikarze Dzierzwa i Prokosz podają, że przodkowie Polaków pochodzą od Jawana.

Przodkowie Polaków to Lech, powszechnie znany jako brat Czecha oraz Wandal.

Dzierzwa, który pradopodobnie był franciszkaninem związanym z dworem Władysława Łokietka, podał rodowód łączący Wandala z Jawanem:

"Przede wszystkim należy wiedzieć, że Polacy pochodzą z rodu Jafeta, syna Noego. Ów Jafet, wśród licznych spłodzonych przez siebie synów, miał również jednego imieniem Jawan, którego Polacy zwą Iwan.

Jawan zrodził Philirę,
Philira zrodził Alana,
Alan zrodził Anchizesa,
Anchizes zrodził Eneasza,
Eneasz zrodził Askaniusza,
Askaniusz zrodził Pamfiliusza,
Pamfiliusz zrodził Reasilwę,
Reasilwa zrodził Alanusa,
Alanus, — który jako pierwszy przybył do Europy — zrodził Negnona,

Negnon zaś zrodził czterech synów, z których pierworodnym był Wandal, od którego wywodzą się Wandalici, zwani obecnie Polakami."

Jan Długosz nazwał Negnona ojcem Słowian.

***********************************************************************************

Kronika napisana przez Prokosza, pierwszego Arcybiskupa Krakowskiego podaje z kolei rodowód Lecha:

Według Prokosza, Lech był synem Helissy II, syna Sarmata, syna Helissy I, wnuka Jawanowego.

(Strona 5)

Rozdział III
Panonia

Lech, Czech i Rus wyszli z Panoni. Panonia (także Pannonia) to najstarsza i pierwotna siedziba Słowian. Jest to kotlina znana także jako Nizina Węgierska.

Kronika Lechitów i Polaków (napisana przez Godzisława Baszko, kustosza poznańskiego, w XIII wieku) podaje, że w najdawniejszych starożytnych księgach okreslano Pannonię jako Matkę i gniazdo wszystkich słowiańskich narodów. "Pan" to wyraz grecki. Od tego wyrazu nazwano Pannonów, potomków Jafeta.

Jan Długosz pisał, że: "Stamtąd słowianie szerząc się dalej, zaludnili Bułgarię, Dalmację, Serbię, Chorwację, Bośnię i inne ziemie. Od południa graniczyli z Grecją, od zachodu były krainy Latynów, Italów i Tentonów."

Baszko pisał, że Książe Pannonów miał trzech synów, Lecha pierworodnego, Rusa drugiego i Czecha.

Potem ksiażęta musieli Panonię opuścić. Według Długosza stało się to z powodu zbyt dużej liczby mieszkańców tej krainy i związanych z tym sporów. Natomiast według Baszko, ich odejście spowodował ucisk złego władcy Nemrota, którego imię oznacza niepokój, bo nikomu nie dawał spokoju.

Kronika Czeska nazywa Lecha, Czecha i Rusa książętami. Według tego źródła, o tym kto ma opuścić przeludnioną Pannonię zadecydowało losowanie. Odeszli, aby poszukać szukać nowych ziem do zamieszkania.

Miejsce w Pannonii, z którego wyszli Lech i Czech to zamek Psary położonym na wysokiej skale. Tak pisał Jan Długosz. Pisał też, że zostawili w Pannoni resztę braci, i wyszli w z całą drużyną osadników, rodzeństwem i dobytkiem jaki już posiadali. Wyszli z Sławonii, Serbii, Kroacyi, Bośni.

Miejscowość Psary istnieje do dziś. Niegdyś obadwaj wodzowie Lech i Czech przesiadywali w niej i poddanym swoim wymierzali sprawiedliwość.

Piotr_ · Gość

(kolejna strona)

Rozdział IV

Etap czeski.

Lech, Czech i Rus wyruszają z ziemi panońskiej. Jan Długosz pisał, że wyruszyli i posunęli się do sąsiednich krain ku zachodowi; wiedzieli bowiem, że wschodnie strony innymi narodami były już licznie zapełnione.

Kronika Czeska podaje: Ruszywszy więc Morawcy, Bohemowie, Polacy i Ruteni,
zatrzymali się w ziemi Morawskiej, gdzie zbudowali pierwsze miasto, zwane w Morawie Przerowa, a po łacinie Priora. Leży dwie mile od Ołomuńca.

Osadzili tam lud, Morawcami zwany, pochodzący od rzeki Murawy.
Zajętą ziemię i rzekę nazwali Murawą, teraz przez skażenie słowa nazywają ich Morawianami.

Jan Długosz pisze, że w pochodzie przez okolice, w dorzeczach Murawy,
Ohry, Łaby i Wełtawy, młodszy z braci, Czech, wyprosił sobię tę ziemie od starszego Lecha, z powodu żyzności gruntów. Wszystkich innych ziem się wyrzekł.

Czech założył dwie stolice, jedną nad brzegiem Wełtawy - Pragę,
drugą nad Morawy potokiem, i tę kazał nazwać Wielegradom.

Kronika Czeska pisze, że Czech weszdł do ziemi czeskiej z braćmi Lechem i Rusem,
zostawiwszy Murawców w ziemi Morawskiej nowo odkrytej, i pod górą zwaną pospolicie Grzyb (po łacinie fungus), między rzekami Odrą i Maltabą (Moldawą) pierwszą założyli osadę, i pierwsze postawili chaty.

Na ziemi czeskiej znajduje się do dziś Kamień Lecha, czyli trzymetrowej wysokości skała na wzgórzu Stará Kouřim, około 700 m na wschód od centrum miasta Kouřim w Czechach. Kouřim leży na wschód od Pragi.

Nazwa kamienia pochodzi z XIX wieku i odnosi się do księcia Lecha, ojca państwa polskiego, brata Czecha i Rusa, który jakoby w tym miejscu obozował z drużyną.
Opisał to kronikarz Václav Hájek.

Aby jego brat, Czech, wiedział, gdzie Lech obozuje, umówili się, że rozpalony zostanie tu wielki ogień, który będzie widoczny z miejsca gdzie obozował Czech - na górze Říp. Od dymu, jaki unosił się powstała nazwa miasta Kouřim (kurzyć się).

Góra Říp leży na północ od Pragi. Legenda, którą zapisał na początku XII wieku kronikarz Kosmas, uznaje właśnie górę Říp i jej okolice za miejsce, gdzie po raz pierwszy mieli się osiedlić pierwsi Słowianie z praojcem Czechem, na którego cześć nazwano całą ziemię.

Potem Kronika Czeska pisze, że Bohemia (tak na początku nazwano krainę czeską)
była zbyt małym krajem była, żeby pomiecić cały lud, dlatego Polacy i Ruteni (tak kronika nazywa ród Rusa) odłączyli, się od Bohemów (czyli Czechów ) przy górze Osseta.

(kolejna strona)

Rozdział V
Lech - ojciec Polaków.

Lech, Czech i Rus wyruszyli z Panoni, a potem Lech i Rus wyruszyli z ziemi czeskiej.

Jan Długosz pisze że Lech pożegnał brata Czecha i ruszył z drużyną i całym dobytkiem. Znalazł kraj obszerny. Wiele puszcz, gajów i borów. Liczne jeziora i strumienie. Ziemia żyzna. Kraj zimny i mroźny, "osadzony między pasem nieba siódmym i ostatnim". Tutaj osiadł i za wieczyste sobie i potomkom swoim dziedzictwo go przeznaczył.

Z początku kraj Lecha nazywano Lechią, a ludy w nim mieszkające Lechitami nazwano, ale gdy pola powiększyły się po wycięciu lasów, wtedy ci na równinach byli nazywani Polanami (mieszkańcami pól). Nazwa się utarła. Nazwisko Lech poszło w zapomnienie, a potem w poezji kraj nazywano Polską.

Starzy pisarze i dziejomowcy Polskę nazywali Sarmacją Europejskią i tak Rusinów jak i Polaków nazywali Sarmatami.

Potem Jan Długosz obszernie opisuje jeziora i góry. Następnie otworzył w swoich Rocznikach nowy rozdział:

*******************************************************************

LECH ZAKŁADA STOLICĘ GNIEZNO.

Streszczenie tego fragmentu: Lech - człowiek prawy, ojciec Lechitów, często naradzał się z towarzyszami co do wyboru miejsca na stolicę. Wybrał równinę pełną jezior. Miejscu nadano nazwę Gniezno czyli w narodowym języku gniazdo. Tutaj zaprzestał koczującej włóczęgi. Znalazł tu także na wyniosłych i olbrzymiego rozrostu drzewach gniazdo orle.

Założył miasto, osiedlił w nim najznakomitsze rodziny. Cały lud rozłożył w różnych osadach w różnych miejscach.

Jan Długosz pisze, że nie ma dostatecznych pism mówiących o tym, kiedy Lech,
licząc od pomieszania języków wyszedł ze Sławonii i Kroacji. Długosz nie miał też informacji o tym kiedy Lech zamieszkał Polskę.

Polacy w pierwszych zawiązkach narodu czcili wielką liczbę bogów i bogiń,
zaraziwszy się błędami innych ludów pogańskich.

*******************************************************************

Wikipedia podaje, że historia (podawana także jako legenda) Lecha i Czecha zapisana została pierwszy raz po łacinie w tzw. Kronice polsko-węgierskiej, datowanej przez historyków na rok 1222.

Opracowanie na temat Kroniki Węgierskiej i Czeskiej, wydane w XIX wieku podaje że:

W Kronice napisanej przez N. O. Piusa II, w kościele katedralnym w Siennie złożonej stoi, że Polacy i Ruteni odłączywszy się od Bohemów, zajeli równiny do rolnictwa zdatne, a że w pospolitym języku Polskim równiny Planities znaczą Pola, przeto ten kraj nazwano Polska, albo też od gwiazdy Polarnej.

W kosmografii dziejów Rzymskich przed Narodzeniem Chrystusa pisanej, którą w Czechach odkryto, znajdują się słowa następuiące:

Wyszedłszy za lasy Czeskie, przybyłem na miejsce zwane Calissia, gdzie sześcioro tylko mieszkańców znalazłem, dalej nic odkryć nie mogłem, prócz niezmierzonej pustyni, kraj ten nazywa się Polonia.

Lechitowie to jest Polacy rozrodzili się w okolicy gdzie teraz Wielkapolska i Szląsk, i przy łasce Boskiej tak się rozkrzewili, że zaludnili Wandalią to jest Polskę nad rzeką Wandala teraz Histula czyli Wisła zwaną.

Ruteni zaś, których Sarmatami i Rossyanami nazywano, z książęciem swoim Rusem poszli z Polski ku wschodowi, odłączywszy się w Lagonii czyli Lachoszynie to iest w mieście Łęczycy, i od rozłączenia się ich wzajemnego miejsce to tak nazwano.

*********************************************************************

W Kronice Prokosza tak czytamy o Lechu:

Streszczenie: Lech - pierwszy polski monarcha, syn Helissy II, syna Sarmata, syna Syna Helissy I, wnuka Jawanowego. Osiadł na ziemiach polskich w czasach bliskich po potopie około Roku Świata 2032. (W 2047 Roku Świata - Pan ukazuje się Abrahamowi.)

Lech, pochodzący od walecznych Sarmatów, bez wytchnienia wojował z narodami.
Wojnami i latami zwątlony Lech umarł w Gnieźnie Roku świata 2082 przeżywszy na państwie lat pięćdziesiąt. Zostawił po sobie syna Filara albo Filana, od którego imienia pochodzi nazwa Finlandia. Filan zmarł w Roku Świata 2112, po trzydziestu latach panowania.

Tak pisał Prokosz o ziemi zastanej przez Lecha:

Sstreszczenie: Co było przedtem na miejscu teraźniejszej Polski? Były pustynie lasami narosłe, na jakie trafił Lech pierwszy monarcha narodu Polskiego, gdy przyszedł na miejsce dzisiejsze Gniezna, miasta tak nazwanego od Orlich gniazd, które tam był znalazł na skałach i drzewach, jako o tym zgodnie świadczą Historycy kroniki Polskiej. Między temi pustyniami na różnych miejscach różne były Sarmackie osiadłe Narody.

Prokosz wyjaśnia dalej o Sarmacji:

Sarmacja jest pierwsze imie Polski pochodzące. Nie od Assarmota albo Sarmaty Syna Histry albo Iektana wnuka Semowego, Prawnuka Noego jako niektórzy rozumieją bo Sarmatowie starodawni, bardziej wojnami a niż naukami zabawieni bywając, tylko co ledwie litery pism swoich znali dopieroż niewiele o Narodu swojego pisali dziejach, ale to imię Sarmata, pochodzi od Sarmata Syna Hellisy I wnuka Jawanowego...

Sarmatae u Łacinników, Sauromatae u Greków, zazwani od greckiego słowa Sauroma jakoby jaszczurce oczy mający, dla dzikości tych narodów które się samemi wojnami zabawiały. Od Sarmatów nazwana Sarmacja. Dwie są Sarmacje jedna Europejska druga Azjatycka, rzeką Tanais rzeczoną przedzielone.

Dalej Prokosz mówi o kolejnych władcach, potomkach (?) Lecha:

Po Filanie był władca imieniem Car: Car wybudował miasto Carodom

Lassota od którego góra Lassotyn nazwana.
Szczyt Syn Herkulesa wnuk Ozyrysa: zaczął panować Roku Świata 2279,
założył miasto Szczecin nad morzem Sarmackiem.
Wandal albo Wiendal, syn Alana II, panował w Roku Świata 2489.
Rzeka Wandalus od jego imienia nazwana.
Listyg albo Lis któren z Alexandrem W. wojował.

Potomkowie Lecha panowali przez dwieście lat. Aż do Szczyta syna Herkulesowego. (według Prokosza)

(kolejna strona)

Rozdział VI

Kultura Łużycka

Kronika Prokosza mówi, że po śmierci Lecha w Roku Świata 2082 potomkowie jego panowali dwieście lat. O tym, co wydarzyło się później nie mówią żadne znane kroniki. Długą lukę w kronikach zamyka przybycie wodza imieniem Polak w Roku Świata 3530. Dopiero od tego wydarzenia Prokosz kontynuuje swoją kronikę.

O tym, co działo się w pomiędzy tymi dwoma epokami, opisanymi w kronikach, wiele powie nam archeologia.

Dla archeologii ziem polskich kluczowym pojęciem jest Kultura Łużycka. Jest to kultura archeologiczna środkowej i młodszej epoki brązu oraz wczesnej epoki żelaza, występująca głównie na ziemiach polskich. (źródło: Wikipedia)

Okresy epoki brązu to:
(podano lata przed Chrystusem)

I okres epoki brązu 1700–1500
II okres epoki brązu 1500–1300
III okres epoki brązu 1300–1100
IV okres epoki brązu 1100–900
V okres epoki brązu 900–700
VI okres epoki brązu 700–400

(źródło: Wikipedia)

Za początek kształtowania się kultury łużyckiej przyjęto końcową część II okresu epoki brązu i początek III okresu.

W drugim okresie epoki brązu: lata 1500–1300 przed Chrystusem wyróżniono miedzy innymi:

Grupę śląską – wyróżnia się ją dla obszarów wschodniej części Dolnego Śląska, lewobrzeżnej partii Górnego Śląska, południowej Wielkopolski, północno-wschodnich Czech, zachodnich części Małopolski oraz północnych i środkowych Moraw.

W piątym okresie epoki brązu powstała osada w Biskupinie. Datowana jest dokładnie na rok 738 przed Chrystusem.

(źródło: Wikipedia)

Piotr_ · Gość

(temat do góry)